نبوت زينت يافت به كمال محمد
امامت به پا خواست به ابروي علي
ولايت رداي مهر پوشيد به مهر مهدي فاطمه
در غروب شهادت يازدهمين گل باغ نبوت مولاي ما شب شام غريبان پدر را در غيبت خاموش به پا داشت وبر مظلوميت خاندان عشق اشك ماتم ريخت
به ياد ايثار حسين در كربلاي عشق بر بالين فاطمه در بقيع از نامردي نامردان گفت واز مهر يار كه در پس خليفه الهي به عشق معشوق يگانه جايگزين پدر گشت
شيعه بر احسن انتخاب به خود مي بالد كه شايسته چنين ولي امري گشته
اما دل پر خون عزاي يازدهمين گل باغ نبوت خنده از لبان ياران مهدي (ع ) بر مي چيند كه مارار ياراي خنديدن در عزاي اهل بيت نيست
پس يا مولا رخصت تا آغاز ولايت بر حقت را نخنديم كه دل عزيز زهرا در مرگ پدر خون است
با عشقت يا مولا عاشقي اموختيم با مهرت مهر مي ورزيم وبا نامت زندگي مي كنيم
چشم در اسمان تا لحظه مرگ منتظر ظهورت مي مانيم وبر چشماني كه زيبايي رخت را به نظاره خواهند نشست بوسه مي زنيم
اني نگاه به ما برايمان كافي است در گذر از صراط .