سلام به همه . خيلي قشنگ بود من هم يه قصه بنويسم .

يكي بود يكي نبود .

تو زمونهاي خيلي قديم وقتي هنوز آدم و حوايي نبود ،

رو زمين پر بود از فضيلتها و تباهي ها .

يه روزي كه اونها از فرط بيكاري خسته و كسل شده بودن ذكاوت باز هم جرقه اي زد و گفت . بياييد با هم بازي كنيم .

مثلا ..... قايم موشك خوبه ؟

همه انگار جرقه ذكاوت دامنشونو گرفته باشه از جا پريدند و با خوشحالي گفتند : از بيكاري كه بهتره .

ديوونگي فورا فرياد كشيد :

من چشم مي زارم و از اونجايي كه هيچكس دلش نمخواست دنبال ديوونگي بگرده همه قبول كردند .

ديوونگي رفت جلوي يه درخت ، چشماشو بست و شروع كرد به شمردن :

يك ...... دو ........ سه .......

تو اين مدت هم هر كي داشت دنبال يه جايي مي گشت كه توش قايم بشه !

لطافت ، پشت نسيم قايم شد .

خيانت پريد وسط زباله ها و اونجا پنهون شد ،

اصلالت ميون ابرها مخفي شد

و هوس به مركز زمين رفت !

دروغ گفت زير اين سنگه قايم مي شم اما رفت ته دريا !

طمع هم تو كيسه اي كه خودش دوخته بود مخفي شد

و ديوونگي هنوز مشغول شمردن بود هفتاد و نه ........ هشتاد ...... هشتاد و يك

همه خودشون پنهون كرده بودن به جز عشق اخه اون هميشه مردد بود و نمي تونست تصميم بگيره .

اون هيچوقت نمي تونست خودشو پنهون كنه .

اون هنوز كه هنوزه نتونسته ياد بگيره كه چه جوري مخفي بشه !

خلاصه ديونه گي ديگه داشت به صد مي رسيد نود پنج ....... نود و شش ...... نود و هفت ........

درست لحظه اي كه ديوونگي به صد رسيد ، $("div.commhtm img").each(function () { if ($(this).attr("em") != null) { $(this).attr("src","http://www.parsiblog.com/Images/Emotions/"+$(this).attr("em")+".gif"); } });