با سلام.

تويي كه نمشناسمت. تويي كه حتي اسمت را نمي دانم. تويي كه نمي دانم در كدام شهر و ديار مي زيي. چرا براي قلب من بينوا به گونه ي مي نويسي كه فراموشت نكنم. چرا نوشته ات پيامت و محبتت انگيزه در من به وجود مي آورد كه ترك خانه كنم و به دنبال آدرست بگردم. اما نمي خواهد جواب دهي. جواب را خود يافتم: چون تو انسان معصومي هستي با قلبي به وسعت اقيانوسها و به پاكي گلبرگ هاب بهاري و به صميميت باران و به اخلاص قطره اشكي كه از ديدگان شيفته ي بندگان خوب خدا جاري مي شود.

تولدت مبارك اي فرزند پاييز اي سرشار از احساس. تولدت مبارك.

اولين سالروز تاسيس وبلاگ وزين عشق ملكوتي را هم به تو تبريك مي گويم. حيف كوچه ات را نمي دانم تا با دسته گلي به در خانه ات بيايم. اما از دور آرزو مي كنم خداي مهربان ؛ وبلاگ عشق ملكوتي و نيز صاحبش را براي دوستارانش در پارسي بلاگ ، حفظ كند.