در اوج ناراحتي که هيچکس صدايت را نمي شنود ،

گويي به دوران کودکي ات بازگشتي،

به آن زماني که در ليوان هاي بزرگ و قديمي فرياد مي زدي و چيزي جز هوا دهانت را پٌر نمي کرد ،

هم اکنون هم در اوج ناراحتي هر چه فرياد مي زني هيچکس نيست که به کمکت بيايد .

دلم يک ديدار مي خواهد ؛

يک نگاه مهربان امّا نگران

يک هم صحبت ، يک گفت و گو ولي .......