خورشيد جاودانه مي درخشد در مدار خويش
مائيم كه يا جاي پاي خود مي نهيم و غروب مي كنيم
هر پسين
اين روشناي خاطر آشوب در افق هاي تاريك دوردست
نگاه ساده فريب كيست كه همراه با زمين
مرا به طلوعي دوباره مي كشاند ؟
اي راز
اي رمز
اي همه روزهاي عمر مرا اولين و آخرين
سلام خوبي خسته نباشين وبلاگ زيبايي داري اسم زيبايي هم داري شايد بخاطر م بياري در كيميا موفق باشين
