يكي از مرثيه سرايان عاشورا, ام كلثوم, دختر على بن ابيطالب است. آن بانوى بزرگوار و صاحب منزلت, به زينب صغرى نامبردار بود و با كنيه ام كلثوم. او, همسر عون بن جعفر و يا محمد بن جعفر است. او پس از بازگشت از سفر پر رنج و اندوه كربلا, چهار ماه و ده روز, بى حسين(ع) به سر برد و آن گاه مرغ روحش, قفس تن را شكست و به ملكوت پرواز كرد:
قتلتم اخى ظلما فويل لامكم
ستجزون نارا حرا يتوقد
سفكتم دماء حرم الله سفكها
وحرمها القرآن ثم محمد
واى بر مادران شما كه برادرم را به ستم شهيد كرديد, به زودى آتشى برافروخته پاداشتان خواهد بود
خونهايى را ريختيد كه خدا و قرآن و سپس محمد(ص) ريختن آن ها را حرام كرده اند.
* سكينه, دختر امام حسين(ع): او سيده زنان عصر خود بود و در عقل و ادب و هوش و عفت, بر همه زنان برترى داشت. خانه او جايگاهِ علم, ادب, فقه و حديث بود. اين بانوى بزرگ و عبدالله شيرخوار, كه در كربلا شهيد شد, هردو فرزندان رباب همسر سالار شهيدان بودند. گويند نامش آمنه و لقبش سكينه بوده است. زمان تولد و وفات وى چندان روشن نيست. از مرثيه هاى عاشورايى اوست:
لاتَعذليه فهم قاطع طرقه
فعينه بدموع ذُرَّف غدقه
ان الحسين غداة الطف يرشقه
ريب المنون فما أن يخطىء الحدقه
بكف شرّ عبادالله كلّهم
نسل البغايا وجيش المَّرق الفسقه
ييا امة السوء هاتوا مااحتجاجكم
غدا وجلُّكم بالسيف قد صفقه
كسى را سرزنش مكن كه راهش را گم كرده است; زيرا از چشمانش اشك فراوان مى بارد.
در روز طف تيرى به سوى امام حسين(ع) رها شد كه خطا نمى كند و از حدقه چشم امام (سجاد) دور نمى شود
اين كار به دست كسانى انجام شد كه بدترين مردم و حرامزاده و خارج از دين و فاسق بودند.
اى بدترين امت, دليل هايتان را در رستاخيز بياوريد. شما برهانى نداريد; زيرا همه شما او را با شمشيرتان زديد.
* ام لقمان: دختر عقيل بن ابى طالب: هنگامى كه بشير خبر شهادت خونين كفنان كربلا را به مردم مدينه داد, زنان بنى هاشم از خانه ها بيرون آمدند و شيون آغازيدند و ام لقمان چنين به نوحه و ندبه پرداخت:
ماذا تقولون ان قال النبى لكم
ماذا فعلتم وأنتم آخرالامم
بعترتى و بأهلى بعد مفتقدى
منهم أسارا ومنهم ضُرّجوا بدم
ما كان هذا جزائى اذ نصحت لكم
ان تخلفونى بسوءٍ فى ذوى رحمى