خدايا ! من همه‌اش به اين موضوع فکر مي کردم که مگر مي‌شود آدم با خدا دوست شود ؟! اما ياد حضرت ابراهيم افتادم که تو بهش گفته بودي خليل .. و خليل‌الله يعني دوست خدا.پس او دوستت بوده. اما او پيامبر بود ...شايد تو فقط با پيامبرها دوست مي‌شوي. اما يک آيه ديدم که ثابت مي‌کند تو با همه دوست مي‌شوي، با همه... مي‌داني کدام آيه را مي‌گويم؟ سوره يونس آيه 62، آنجا که مي‌گويي: «آگاه باشيد، که دوستان خدا ترسي ندارند، و غمگين نمي‌شوند.» يعني تو مي‌تواني يک عالم دوست داشته باشي. پس ما هم مي‌توانيم دوستت باشيم. اين جوري خيلي خوب است. اصلا فوق‌العاده است. خدايا! ممنون که اجازه دادي با تو دوست باشيم.
