با دست های بلند ندبه...

( به نام تو ای آرام جان )

برای کسی که ثانیه هایمان را به انتظار قدمهای سبزش چراغان کرده ایم و شعبان المعظم به نام نورانیش مزیّن است:

نمی دانم تا سپیده دم فرج ، چند نافله مانده است . نمی دانم کدام قنوت عطشناک ، به دامن عنایت تو ، توفیق استجابت خواهد یافت تا از قله های بلند غیبت ، به دنیای خاکی ما نزول فرمایی ! نمی دانم بوی شوقی که از نفسهای غمناک این شب به جان می رسد از کرانه های وصال توست یا از نرگس های مستی که بر کنار جاده انتظار روییده اند ؟ اما این یلدای هجر ، که از شفق حضور تو التهاب سپیده زدن دارد ، در انتظاری شیرین می سوزد . لحظه لحظه این شب ، شکوای هجران تو را به آسمان می برد . ستاره های سوسوزنِ این شب که منتظران را به افق های روشن فجر ، بشارت می دهند وامداران روشنایی خورشید روی توأند. اما در انتهای این یلدای هجر ، بارانی می بارد که افق های غبار گرفته شب را به ساحل سیماب گون سپیده ، کوچ می دهد . آن سان که شکوفه های انتظار ، در انفاس مسیحایی آن به گُل می نشینند .

شب هنوز در تداوم است و منتظران طلوعت به قنوت نشسته اند و به قامت رعنایت رکوع می برند وجای پای تو ، سجده گاه خستگانی است که هزار رکعت نیاز ، نذر ناز نگاه تو می کنند . روزگار هنوز گرفتار خشم خداوند است ! و این قهر ، تاریخ را در شب فراق تو به انتظار صبح حضورت نشانده است .

یا موعود !

تا سپیده دم فرج چند نافله باقیست ؟ کی می شود که موذن به " تکبیره الاحرامی " جهان را به تماشای صبح ، صلا زند ! تا کی در آینه های عمر ، با دستهای بلند "  ندبه " تو را التماس کنیم و تو نیایی ! بشریت فرسوده فراق توست و منتظر است تا به پیشگاه مقدس تو دو رکعت نماز بگذارد . رکعتی به ظهور و رکعتی به حضور .

شعبان ماه عیدها و عید ماههاست .

حلول ماه مبارک شعبان ماه عشق و رحمت خداوندی و ماه میلاد بهانه خلقت مهدی موعود (عج ) بر همگان تبریک و تهنیت باد  .

  آن سفر کرده که صد قافله دل همره اوست

هر کـجا  هسـت خـدایا  به سـلامت  دارش