چه شگفت است اين شهر<\/h1>

مردمي با همه غم هاي دراز <\/h1>

پرسختي<\/h1>

پر درد<\/h1>

باز هم مي طلبند<\/h1>

قصه هاي غم دار<\/h1>

و رمان هاي سياه<\/h1>

و تمام کتب پر ضجّه<\/h1>

چاپ چندم شده اند<\/h1>

مگر آن لذت شادي رفته است؟<\/h1>

همه عادت کرديم <\/h1>

گفتن مرثيه ها<\/h1>

و نشستن در ختم<\/h1>

گريه هايي ممتد<\/h1>

يادمان رفته که شادي هم هست<\/h1>

وگر اين لحظه گذشت<\/h1>

با دو صد دريا اشک<\/h1>

او نخواهد برگشت<\/h1>

فرصت مرثيه نيست<\/h1>